werken, werken en nog eens werken

Hi lieve iedereen!!!

Het is al weer even geleden en ik moet ook even diep graven in mn geheugen om te vertellen wat er de afgelopen weken allemaal gebeurd is....

Maar goed laat ik maar beginnen in Auckland... Wat een verschrikkelijke stad is dat... Eigenlijk kan ik er niet meer over zeggen.. Iedereen vertelde me dat Nieuw-Zeeland zo gastvrij is en de mensen zo aardig. Nou in Auckland is dat niet het geval. En het hostel was ook niet super. Even vergeten dat je een hostel niet moet kiezen om de naam maar om de kwaliteit.. hahaha. Nee het zag er prima uit. Het was een hostel/hotel. Maar het hostel gedeelte leek een beetje op een gevangenis.. Maar het hostel had ook een klein reisbureau.. en dat heb ik geweten. Toen ik op zoek was naar een kleine kaart van Auckland werd ik gelijk aangesproken door een vrouw die net iets te veel sigaretjes heeft gerookt. Ze had hele verhalen. En vroeg me gelijk wat mn plannen waren. Dus uiteindelijk heb ik mijn gehele busticket maar bij haar geboekt. hahaha. En de prijs was gelukkig goedkoop. Uiteindelijk het spannendste wat ik in Auckland heb meegemaakt was de skytower. Nou ja spannend. Het viel eigenlijk een beetje tegen. Het uitzicht is natuurlijk prachtig. Maar of ik nou echt die 18 dollar er voorover heb???? nou nee. Ook is Auckland niet een van de plekken waar ik me echt veilig voel. In Melbourne had ik er geen prolemen mee om 's avonds laat nog terug naar het hostel te lopen. In Auckland ben ik maar binnen gebleven... ;-)

Maar na Auckland kwam Rotorua. Dit is de thermaal hoofdstad van Nieuw-Zeeland. En af en toe komt er een windvlaag voorbij met de geur van rotte eieren... maar voor de rest een erg leuk plaatsje. En aangezien mijn budget steeds minder wordt en ik me maar eens als een echte reiziger moet gaan gedragen bedacht ik mij dat je bepaalde dingen ook wel lopend kan doen. Ook als je er een uur over moet doen om er te komen. Dat geeft helemaal niks. Dus eerst ben ik naar de Redwood Forest geweest. Het was een lange wandeling naar het bos. Maar het was het waard. Mooie hoge bomen en alleen maar natuur!!! Dus nog een mooie wandeling in het bos zelf gemaakt. En toen weer richting het hostel. En in Rotorua waren de mensen wel aardig. De volgende was het tijd om eens een stukje geschiedenis te leren over Nieuw-Zeeland. Dus ben ik naar een Maori dorp geweest. Helaas wel entree maar ik dacht het is voor een goed doel want die mensen moeten er van leven. Eerst een Maori concert bewonderd wat erg leuk was en toen zou ik eigenlijk een tour door het dorp gaan doen.... Ik was eigenlijk in de veronderstelling dat er niemand meer in het dorp woonde.. maar ik had me vergist.. Dus eigenlijk schaamde ik me een beetje dat ik daar als toerist een beetje foto's zat te maken en beetje door 'hun' dorp zat te lopen... En ik zat te denken hoe dat zou zijn als ze dat bij ons zouden doen.. Zou toch wel raar zijn, zit je lekker een wijntje te drinken op je balkon staan er in een keer 20 Japanner met hun camera klaar en te wachten tot je 'oh oh Den Haag' gaat zingen. Nee het was niet echt mijn ding. Dus ben ik maar alleen in het dorp rond gaan lopen. Want verder was het er erg mooi.

Na Rotorua ben ik naar Taupo gegaan. En zoals de beschrijving op het internet aangaf zou ik vanaf mijn hostel uitzicht hebben op Lake Taupo.. Nou dat uitzicht was er wel, als je de huizen voor ons even weg dacht ;-). Maar Taupo was super. Erg klein. En aangezien ik had bedacht dat ik alles wel lopend kon doen ben ik maar gaan lopen naar Huka Falls. Dus ik was lekker aan de wandel, mooie foute nummers door de oordoppen van mn Ipod en ik vermaakte me eigenlijk prima. Dus ik liep lekker langs de kant van de weg toen er in een keer een auto stopte en de man in de auto begon tegen me te schreeuwen en vroeg waar ik heen ging en of ik een lift wilde... Nu heb ik van mijn papa en mama geleerd nooit met vreemden mee te gaan. Dus heb ik eerst maar twee stappen vooruit gedaan om te kijken wie er nog meer in de auto zaten. En het was gelukkig een vrouw. Dus ben ik maar zonder na te denken in de auto gestapt.. En het was een lief stel die op vakantie waren in Nieuw-Zeeland. Zelf kwamen ze van Tasmanie. Maar Huka Falls was erg mooi!!! Niet heel groot maar het was prachtig. En toen maar terug gegaan. Ze hadden me nog een lift terug aangeboden maar ik wou liever lopen!!

Helaas had ik in Taupo niet zo veel tijd anders had ik Tongariro crossing (bekendste 1 day track van New-Zealand) gedaan.. Maar helaas geen 19 km voor mij heen en terug. Omhoog en omlaag.... ;-) En het was ook bewolkt dus dan het is uitzicht ook niet zo mooi. Wat een briljant excuus.

Na Taupo op naar Wellington. Waar ik een paar dagen bij de familie van Brigette ben gebleven. En geloof het of niet onderweg toen we een lunchpauze hadden ergens in een afgelegen dorp kwam ik een Hollands Winkeltje tegen. En ik voelde me gelijk thuis. Want wat ziet mijn oog bij binnenkomst... juist ja, een bord met een foto van Willem-Alexander en Maxima!!! Echt BRILJANT!!!!! Uiteraard stroopwafels meegenomen voor de Familie Burnett!!
Na een lange busreis eindelijk in Wellington waar ik met open armen verwelkomt werd!!! Alleen was Brigette me vergeten te vertellen dat het huis van haar ouders in de heuvels is en je ongeveer honderd treden moet beklimmen voordat je in huis bent... hahaha. Maar goed alles voor de conditie ;-)
En eindelijk een normaal bed!!!! Even geen stapelbed....
De eerste dag ben ik met Jessica (zus Brigette)naar de Te Papa museum geweest. En werden we opgehaald door haar vrienden om naar een Look Out over de stad te gaan en naar de Red Rocks. De look out was geweldig!!! En de red rocks was 1 groot avontuur. Want eigenlijk kan je er niet echt met de auto komen. Maar ik had het geluk dat ik bij een autocoureur in de auto zat... dus hebben we het met de auto gehaald tot aan de red rocks. Maar het was het waard. Bijna oog in oog met een wilde zeeleeuw!! Na ons avontuur zijn we de oceaan opgegaan om te gaan vissen. Nou ja vissen. Ik heb een poging gewaagd. Maar ik ben er absoluut niet goed in.. hahaha. Ze aten mn aas wel maar bleven niet aan het haakje hangen. Dus helaas.
's avonds hadden we de planning om Dirty Dancing te gaan kijken in het park... Maar eenmaal in het park aangekomen bleek de film te zijn geannuleerd vanwegen het weer.... tsssssss. Maar goed, gelukkig heb ik de film al gezien ;-)
De andere dagen eigenlijk niet veel bijzonders gedaan. OP pad geweest met Brigette haar vriendinnen en wezen lunchen... En iedereen adviezen gegeven over Europa. hahaha.

En toen was het tijd om afscheid te nemen in met de boot richting het Zuidereiland!!! En de ferry tocht was echt geweldig!!! Je komt binnen via de Malborough Sounds een en al groen!!!

Inmiddels zit ik in Blenheim... een of ander dorp, maar in de wijnstreek van Nieuw-Zeeland. En ik had al werk gevonden binnen een dag. Ik had ook een hostel uitgezocht die je helpt bij het vinden van werk. Dus werk ik nu 12 uur per dag 6 dagen per week in een Wine bottle factory. En je zal dan vast denken nou die heeft haar droombaan gevonden........ Nou om eerlijk te zijn vind ik het stiekem erg leuk. Het is mooi om te zien hoe de wijn in de fles gaat en uiteindelijk in de doos. Het is alleen minder dat ik de hele dag naar flessen wijn moet staren zonder er ook maar een druppel van te drinken. Hoewel je wel de hele dag staat kan het ook wel relaxt werk zijn. Beetje wijnflessen checken dozen checken... En ongeveer alle liedjes die je kent in je hoofd afspelen omdat er geen radio is en de enige met wie je kan praten een machine is... Maar het kan ook hectisch zijn. Ze hebben namelijk maar 1 straat... en ze hebben het erg druk met grote orders. En ze zijn ( voor de achmea mensen onder ons) niet echt SENS. De machines dateren uit het jaar 1980. En lopen elke 15 minuten vast. Hoewel de meeste lopen te stressen is dit mijn hoogtepunt van de dag want dit zijn de moment waarop ik daadwerkelijk voel dat ik aan het werk ben. Het werk is dan wel ok, maar mijn supervisor is VERSCHRIKKELIJK wat een $%^&$&^%(&*^) wijf. SOrry even mijn frustraties kwijt. Het is een klein vrouwtje op leeftijd die denk ik in de fabriek leeft en er ongeveer al zo'n 150 jaar. Te schreeuwen de hele tijd. En nooit een keer 'sorry' of 'dank je'. Maar goed het is werk. Het betaald onwijs slecht... maar het is werk.
Het hostel is verder super. Al hoewel er geen trap is op mijn stapelbed en ik dus elke avond in bed klim. En elke ochten om 4.15 uit klim.. ja, ja het vroege opstaan blijft hier gewoon door gaan ;-)

Helaas moet ik veel van de Olymische spelen missen. En als we dan een keer kijken is er Curling op. En na een tijdje wordt dat spelletje steeds leuker. Maar alleen dan met ons eigen commentaar ;-)

Nou ik ga maar weer een rappies naar de supermarkt. Ik ga mijn best doen dit weekend iedereen terug te mailen. Ik zie de mailtjes wel op mn telefoon maar heb nog niet de tijd gehad om te reageren... sorry.
Oh en aangezien ik hier nog wel even blijf heb ik dus ook een adres:

33 Main Street
Blenheim, Marlborough 7201, New Zealand


Nou lieve schatten. Sorry geen foto's dit keer... ben mn kabeltje kwijt. En aangezien Olympus hier niet een heel bekend merk is kan ik mijn memory kaart niet in de computer doen. Want alle kaartjes kunnen erin behalve Olympus.....tsssss

Tot mails!!!

xxxxx

oh en smsen kan bijna niet. Maar als ik een sms stuur moet je niet replyen. maar een nieuwe sms maken, dan komt de sms meestal wel aan.