All the good things come to an end.

Hi lieve iedereen,

De laatste dagen in NZ zijn inmiddels aangebroken. En ik moet zeggen dat ik eigenlijk nog niet naar huis wil. Er is nog zo veel te zien en nog zo veel te doen hier.... Maar helaas 1 juni beginnen mijn verplichtingen weer. Maar voor nu denken we daar nog even niet aan. En blijf ik genieten.

Na de factory was het dan eindelijk tijd om weer te gaan reizen. Enthousiast als ik was had ik een driedaagse wandeling gepland in Abel Tasman national park. Maar helaas.... regen, regen, regen. Dus maar in het hostel gebleven en per dag gekeken wanneer ik zou gaan. En omdat ik niet veel tijd heb, maar besloten om 1 dag Abel Tasman te doen. Dus een boot geboekt die langs de kust gaat en je ergens af zet zodat je zelf een mooie wandeling langs de kust terug kan maken. Er scheen een mooi klein zonnetje tijdens mijn trip in Abel Tasman dus ik was al lang blij. Aangezien de dagen daarvoor het alleen maar regen was. En ik mijn dagen in Nelson moest uitzitten. Maar dat is ook niet geheel vervelend. Ik had besloten mezelf te trakteren op een lunch. En achter mij hoorde ik een stel Nederlands en Engels door elkaar praten. Dus uiteraard even een praatje met ze gemaakt. 50 jaar geleden na de oorlog is hij vertrokken naar Nieuw-Zeeland en vlak voordat hij weg ging heeft hij zn vrouw ten huwelijk gevraagd. Op het moment dat hij in Nelson aankwam ademde hij de lucht in en besloot om in Nelson te blijven. Een fantastisch stel die internet brieven aan hun zoon schrijven want die is ook aan het reizen. ;-)

Na genoten te hebben van Abel Tasman en Nelson tijd om richting Franz Josef te gaan. Het was een taaie busrit van 10 uur. En weliswaar een angstige rit want mijn busschauffeur leek precies op Prof. Finley ( speciaal voor de BH90210 fans onder ons) En als je een busrit hier maakt dan krijg je gelijk een hele tour. Dus als je een poging waagt om naar je muziek te luisteren of je luiken even dicht te doen, dan krijg je verhalen te horen over van alles en nog wat in Nieuw-Zeeland... Maar de busrit was eignelijk fantastisch... de west kust is echt waanzinnig. Heerlijk door de bergen van Nieuw-Zeeland rijden. En op de meeste plaatsen kennen ze alleen geen vangrail... dus dan heb je een gezellige afgrond naast je.

Na Nelson heb ik maar bedacht om het reizen iets spannender te maken en geen hostel te boeken. Het is tenslotten geen hoog seizoen meer. En gelukkig hadden ze een plekje voor mij in Franz Josef. Helaas was het weer nog slechter in Franz Josef.... Regen, regen en nog eens regen. Ik had mezelf getrakteerd op een iets luxere kamer.. een kamer met 4 personen en eingen badkamer en keuken. Even kennismaken met mn kamergenoten. En na een half uur met mn kamergenoot Paul te hebben gepraat kwamen we erachter dat we allebei uit Nederland komen... hahahaha. Dus een half uur Engels zitten praten terwijl het niet nodig was.

Ondanks het weer ben ik de volgende dag toch naar de gletsjer gegaan. En omdat ik op een klein budget leef heb ik maar besloten om te gaan lopen en alleen even naar de gletsjer te kijken. In totaal iets van 6 km naar de gletsjer ( dus alvast een kleine oefening voor de Nijmeegse vierdaagse ;-) ) En de wandeling alleen al was erg mooi. Langs de rivier met veel ijsbrokken... Maar het was prachtig. Eenmaal bij de gletsjer aangekomen kwam er een enorme douche uit de hemel.... Rappies mn regenponcho uit mn tas gepakt. Helaas duurde het een paar minuten tot ik het juiste gat had gevonden. Dus ik was al helemaal verregend... Omdat het weer zo slecht was helaas maar een klein stukje van de Gletsjer kunnen zien. Daarna was het weer tijd om terug te gaan naar het dorp. Ik was inmiddels zo koud dat ik haast niet meer kon bewegen... ( Mam even niet lezen nu....) dus besloot ik maar om te gaan liften naar het dorp. En ik had gelijk al een lift te pakken van een man die aan de weg werkt. Op het eerste gezicht niet zo verkeerd. Hij vertelde me dat Fox Glacier mooier is en dat het weer morgen beter is. Hij wilde me wel een lift geven. En als ik wat klusjes in zn huis zou doen dan mocht ik gratis overnachten.... Nou dat aanbod heb ik maar afgeslagen ;-) Want ik wil liever eerst nog wat meer van de wereld..... Daarna heb ik ongeveer een uur onder de douche gestaan want ik had het zo koud.

Na bijna bevroren te zijn in mn bed was het de volgende dag tijd om naar Queenstown te gaan. Weer een rit van een paar uur. En wederom geen hostel geboekt. En uiteraard hadden ze een bedje voor mij vrij. In Queenstown kwam ik een Belgisch meisje tegen die ik in Blenheim had ontmoet. Dus zo klein is Nieuw-Zeeland eigenlijk. Dus gezellig drankje gedaan. De volgende dag tijd om Queenstown te verkennen... het was alleen zo koud dat ik de eerste beste ski-winkel maar ben ingegaan om een wollen muts te kopen. En ik denk dat de muts van goud is... want hij was een beetje duur. Maar goed, ik had het koud. Queenstown lijkt een beetje op een wintersport plaatsje. Helaas hebben alleen de toppen van de bergen alleen sneeuw. Maar het heeft in ieder geval de sferen van wintersport. Iedereen in wintersportjassen, zonnebrillen... En veel gezelligheid. EN niet te vergeten heel erg prijzig allemaal. Helaas zijn er voor ik kwam veel overstromingen geweest in Queenstown en Milford. Vele wegen waren gesloten. En ongeveer 120 wandelaars zijn met helikopters opgehaald want die zaten vast. En de meren zijn ongeveer 2 tot 3 meter gestegen. En dat is lang niet zo veel geweest sinds 30 jaar....

Na twee nachten Queenstown richting Te Anau. Voor de Milford Sounds en Doubtful Sound in Fjordland. En twee vrienden uit Blenheim zouden ook richting Te Anau komen. Dinsdag richting Milford Sound gegaan. En het was prachtig. Omdat ik geen zin had in die massa bussen en boten maar geboekt bij een kleine touroperator. En maar goed ook. Want we stopten op veel plaatsen om foto's te maken en rond te kijken. En we hadden een kleine boot zodat we bijna onder de waterval zaten. En na alle regenachtige dagen nu wat meer tijd voor geluk. Dus ik had prachtig weer. Wat zeldzaam is, want het regent er ongeveer 200 dagen per jaar.... .Het is tenslotte ook het regenwoud. 's Avonds veel gezelligheid met Klaas en Vanessa. En ter voorbereiding voor mijn trip naar Tokyo hebben we zelf Sushi gemaakt!!!
Woensdag een tour gedaan door de Doubtful Sound. uiteraard weer bij een kleine maatschappij.... Eerst gingen we met een bootje over Lake Manapouri. En daarna een busrit gemaakt naar Doubtful Sound, door het Fjordland National Park. En we hadden weer heerlijk weer. Weliswaar een beetje bewolkt. Maar alles beter dan regen. En Doubtful Sound is nog mooier dan Milford Sound. Helaas komt het niet altijd over op de foto's... maar geen foto is zo mooi als de foto's die je met je ogen maakt. En er waren dolfijnen... Dus de boot stopte even zodat iedereen even een kodak momentje had. En natuurlijk ging iedereen gezellig aan 1 kant van de boot staan.... Erg leuk die dolfijnen maar ik had meer angst voor de boot.. hahaha. Maar toen we eenmaal weer verder gingen varen zwommen de dolfijnen gezellig met ons mee. Het water was redelijk rustig dus zijn we bijna tot aan de Tasman zee gevaren. Maar de zee is iets wilder dan een meer.... en dat was te merken. En ik zat heerlijk te genieten van al dat moois op het dek. Totdat de boot flink heen en weer ging.. hahaha. Nee niet zeeziek.. maar ik zat in angst.. hahaha. Ach ja, maakt de cruise een beetje spannender. Maar het was al met al het mooiste wat ik tot nu toe heb gezien. Zo veel moois. En 'untouched nature'!!! Een echte aanrader. En het schijnt zelfs met regen erg mooi te zijn. Want dan zijn er wel 1000 watervallen. En nog iets wat ik geleerd heb... ik wist niet dat iedereen tegenwoordig een professionele fotograaf is... iedereen met spiegelreflex camera's.. hahahah. maar mijn camera die inmiddels bijna uit elkaar ligt doet het nog prima. Maar omdat ik er zo kleurrijk uitzag met mn sjaal en muts wilde een meneer per se foto's maken van mij en de achtergronden... Wees gerust het was een schattige oudere man en geen viezerik.

Inmiddels zit ik weer in Queenstown voor 1 nachtje, weer afscheid genomen van Klaas en Vanessa. Morgen ga ik richting Christchurch. Want mijn vlucht naar Sydney is zaterdag. En helaas komt daarmee een einde aan Nieuw-Zeeland. Maar ik kom zeker terug. En wie weet over een aantal jaren wel mn eigen boerderijtje met schapen en geiten. En en een hond niet vergeten. En misschien wel wat wijngaarden ;-) Maar voor nu is Nieuw-Zeeland even afgesloten.
Het was een mooie ervaring die veel te vroeg is geeindigt. Maar het was fantastisch.

Dus lieve schatten, tot volgende week vrijdag. Ik ga nog even genieten van mijn laatste weekje!!

Veel liefs,
Irene